Valt het kwartje? Nathalie 't Jong
Uit onze nieuwsbrief van 26 april 2015, een bijdrage van Nathalie 't Jong, www.kwartjes.nu
Boos mogen zijn, een bijdrage van Nathalie 't Jong
Jarenlang ben ik bezig geweest met zelfonderzoek. Ik kreeg Burnouts, vage rugklachten, kampte met een laag zelfbeeld en had overgewicht. Een paar jaar geleden viel bij mij het Kwartje; ik kon niet echt voelen. Ik zat vooral in mijn hoofd en mijn lijf en alle gevoelens die daarin huisden voelden als een apart, los deel van mij. Na dat inzicht ben ik aan de slag gegaan met het toelaten van mijn emoties. Vooral boos worden was in het begin lastig. Tegenwoordig ben ik daar, uiteraard in de juiste dosering, erg goed in. In het uiten en ervaren van alle emoties eigenlijk. Wat een verschil!
Deze week sprak ik tijdens een coachingstraject Anne, een vrouw die al jarenlang kampt met vergelijkbare problemen. Onder andere ook veel overgewicht dat maar niet wil verdwijnen. Na wat doorvragen kwam het hele verhaal eruit. En viel ook voor haar het Kwartje. Pats-Boem. Ik zag het gebeuren. Ze vertelde namelijk dat ze nooit, maar dan ook echt nooit, boos wordt. Ze voelt het soms wel even, heel diep van binnen, maar ze uit het nooit. Van vroeger en huis uit heeft zij geleerd dat boosheid een slechte eigenschap is en dat woede er niet mag zijn, laat staan geuit mag worden. De afgelopen jaren heeft Anne de nodige ‘verliezen’ geleden. Ernstige dingen mee gemaakt die vragen om een volledig rouwproces. Rouwen is nodig om te verwerken en het bestaat uit een aantal fasen die door iedereen weer anders doorlopen worden. En Anne had duidelijk redenen gehad om te rouwen.
Rouwen doe je niet alleen als bijvoorbeeld iemand overlijdt. In iedere situatie die zorgt voor een ingrijpende verandering, of knik in je leven, zou je een (mini) rouwproces moeten doorlopen. Denk aan het verliezen van je baan, het einde van een relatie, kinderen die uit huis gaan. Grote dingen die maken dat je leven vanaf dat moment anders wordt. Verdriet is een heel duidelijke, logische en herkenbare fase. Niemand vindt het raar als je huilt op een begrafenis. Een fase die nogal eens overgeslagen of vergeten wordt, is boosheid. Woede. Uiteindelijk komt er ook berusting of acceptatie, maar boosheid is essentieel om dingen goed af te ronden.
Anne werd nooit boos. Omdat het niet mocht. Vroeger niet van haar ouders en nu niet meer van haarzelf. Ook niet tijdens periodes van rouw. Toen ik zei dat dat de eerste stap zou gaan worden zag ik de opluchting. Het ging echt gebeuren. Na ruim 60 jaar. Ik heb haar uitgelegd hoe je ook kunt schreeuwen zonder geluid te maken. Hoe je kunt stampvoeten terwijl je loopt. En gezegd dat ze haar echtgenoot moest waarschuwen. Anne gaat namelijk boos worden. Soms. Niet altijd. En ze gaat haar man vragen haar daarin aan te moedigen. Er moet iets gaan gebeuren. Wanneer zij, door boos te worden, voelt hoe opgekropte zaken ook echt uit haar lijf, systeem en hele leven kunnen verdwijnen, dan komt het afvallen vanzelf. Ze houdt nu de kilo’s vast. Als pantser, bescherming.
Emoties zijn belangrijk, ze zijn er om gevoeld te worden. Verdriet, Blijdschap, Ontspanning en dus ook Boosheid. Vier uitersten die er allemaal mogen en zelfs moeten zijn. Omdat vier Kwarten samen 1 zijn. En daar gaat het om. Eén zijn. Eén geheel. Jezelf.
Nathalie ’t Jong
GZ-psycholoog, Mindfulness- en Hartcoherentietrainer
www.kwartjes.nu
